Een wereldberoemd wandelpad in Zuid-Spanje. Iets meer dan een jaar na de opening kon Else de Caminito del Rey in Zuid-Spanje wel zo noemen. Toen zij het pad ruim 10 jaar geleden voor het eerst zag, bestond het slechts uit wat balken, stalen pinnen en verroeste onderdelen bevestigd aan loodrechte rotswanden.

Caminito del Rey

Onvoorstelbaar dat mensen hier hun leven wagen, dacht ik destijds als reactie op de toelichting van mijn reisgenoot dat er nog steeds mensen het ‘pad’ liepen. Niet iedereen kon dat navertellen. Het is moeilijk te achterhalen hoeveel doden er in totaal vielen, maar tussen 1998 en 2010 waren het er in elk geval al zes. Dit terwijl het officieel verboden toegang was. Daar het gebied rond de Caminito zeer aantrekkelijk is voor outdoorsportbeoefenaars was de stap voor ervaren rotsklimmers van een gewone rotswand naar eentje met wat extra’s natuurlijk niet zo groot. Op Youtube krijg je een goede indruk van de vervallen staat in video’s waarin avonturiers hun adrenalinekick vereeuwigen. Spectaculair om te zien, dat wel, maar niets voor mij!

Bezoekersaantallen

Gelukkig voor de minder grote waaghalzen en andere nieuwsgierigen kwam de provincie Málaga ruim tien jaar later op het geniale idee het pad te restaureren. De Caminito del Rey, zo genoemd omdat de Spaanse koning Alfonso XIII het pad begin vorige eeuw opende, zou voor miljoenen euro’s een make-over krijgen als stimulans voor de plaatselijke economie. Dat is gelukt. Ruim een jaar na de heropening doet de Caminito qua aantrekkingskracht amper meer onder voor het Alhambra in Granada of de Mezquita in Córdoba. Dat overtreffen wordt moeilijk, omdat het pad om veiligheidsredenen dagelijks door maximaal 1.100 personen gelopen kan worden. Bovendien kost het nu tien euro, waar het het eerste jaar gratis was. Wellicht tempert dat het enthousiasme ook een beetje.

Wereldberoemd

Wat flink aan de roem heeft bijgedragen is dat de Caminito inmiddels is ontdekt door de internationale pers. Het werd gerecenseerd in onder meer de New York Times, The Independent, de Daily Mail, CNN, Business Insider, de Duitse Spiegel en Die Welt en ga zo maar door. De Google hits op de website zijn niet te tellen. De website werd in het eerste jaar van opening bezocht door ruim 2,2 miljoen bezoekers. Niet duidelijk is hoeveel mensen een kaartje hebben willen bemachtigen maar dat tot nu toe nog niet is gelukt. Ook talloze reisbureaus doken erop en bieden het aan. Voor ondernemers in de regio vormt de Caminito hun geluk. Hotels, restaurants en aanverwante bedrijven zagen hun klandizie soms verviervoudigen.

Voetgangerstunnel

Wij konden het pad nog net gratis lopen, al hadden we er graag een tientje voor over gehad. De omgeving met de prachtige bossen, stuwmeren en wandelroutes kende ik al, maar het pad nog niet. Vanaf Málaga rijd je in iets meer dan een uur naar Ardales waar de Caminito del Rey inmiddels goed aangegeven staat. Je rijdt door tot je links restaurant ‘El Mirador’ ziet. Je herkent het aan het dak dat vol met pompoenen ligt. Iets voorbij dit restaurant is de parkeerplaats. Hier betaal je 2 euro voor een dag. Je loopt vervolgens naar een lange, lage en vooral donkere voetgangerstunnel. Deze vormt de bijzondere entree van de weg naar de ingang als je, net als wij het pad vanaf Ardales besluit te lopen.

ZIE OOK: De mooiste naaktstranden in Andalusië

Muffe helm

Bij de ingang krijg je een helm uitgereikt. Ietwat muffig van het (angst)zweet van de voorganger zetten we deze op ons hoofd. We hebben geen keus. Wat uitleg over het hoe en wat van het pad volgt en we kunnen gaan. De totale wandeling is 7,7 kilometer en dus in een paar uur goed te doen. Overal lopen medewerkers voor vragen en om je erop te wijzen wat niet mag. Dit ontdekken wij als we van het pad afdwalen op weg naar een pittoreske ruïne die verlaten midden in een schilderachtig dal ligt te baden in de zon.

De ruïne

Houten loopplanken

Vanaf het eerste moment zijn we enthousiast. Je wordt toegelaten in groepjes van 25 personen. In ons geval verspreiden de mensen zich snel, zodat we gelukkig niet het idee hebben in de file te wandelen. Eerst bestaat het pad uit houten loopplanken langs rotsen. Dan komt het middengedeelte door een schilderachtig dal met prachtige panorama’s. Daarna begint het laatste gedeelte dat weer bestaat uit houten vlonders. Wat een mooi gebied! We genieten onze ogen uit ons hoofd en stoppen even voor een picknick in het dal.

Het dal, een prachtig landschap

Spectaculair gedeelte

Na het dal met ruïne begint het spectaculaire gedeelte. Tijdens de wandeling is het hoogteverschil amper te merken op hier en daar wat klimmen of een trap na. Toch ben je na het dal al vrij hoog, merken we als we het water van de rivier de Guadalhorce die de kloof Los Gaitanes heeft gevormd steeds verder in de diepte zien. Hoe dichter we de kloof naderen, hoe duidelijker te zien is wat mensen vroeger op het vervallen pad riskeerden. Dat oude pad is er namelijk nog steeds en hangt een paar meter onder het nieuwe pad aan de rotswand. Af en toe stop ik om tussen de kieren van de planken de diepte in te turen. Toch wel een beetje benauwend, al heb ik totaal geen last van hoogtevrees.

Het oude en nieuwe pad

Tragisch

Op een gegeven moment bij de ‘mirador’ is het pad zelfs transparant gemaakt. Zo kun je lekker even goed tot je door laten dringen hoe diep de afgrond eronder is. Het gevoel van sensatie wordt even verderop nog eens versterkt door een herdenkingsplaat voor drie Spaanse jongens die op het hoogste gedeelte van de kloof in het jaar 2000 tragisch om het leven kwamen. Ze wilden via een kabelbaan die er al hing naar de overkant. De kabel brak echter af en sleurde de onfortuinlijke avonturiers mee de diepte in. Brrrr. Ter lugubere nagedachtenis hangt ook de kabel er nog. Even verderop zien we een groot fossiel in de rotswand. Het is van een zeewezen en blijkt er al miljoenen jaren te zitten. De loodrechte rotswand vormde hier ooit de zeebodem. Een maf idee zo hoog in het ruige landschap. 

Hangbrug

Uiteindelijk komen we aan bij het meest gefotografeerde gedeelte van de Caminito del Rey: De hangbrug. Die bestaat uit een ijzeren rek zodat je ook hier goed naar beneden kunt kijken en wiebelt in de wind. Als het hard waait is het pad trouwens om veiligheidsredenen gesloten. Vanaf de brug kijk je mooi richting het stuwmeer en de waterkrachtcentrale van El Chorro naast de andere ingang van het pad, die voor ons nu de uitgang is. Hier brengt elk kwartier een bus de wandelaars weer terug naar hun beginpunt. We gaan zeker nog een keer terug!

Reserveren van toegang tot de Caminito del Rey kan hier.