Eindeloze wegen, hoge bergen, van de volle zon naar de sneeuw, weinig tankstations, en Engelssprekende mensen, maar het stuur van je auto zit gelukkig gewoon links. Ik maak een rit door South-Dakota om alle dingen te ontdekken die nog niet zo toeristisch zijn, maar oh zo mooi zijn!
Mount Rushmore National Memorial
Mount Rushmore
Vanaf Minneapolis stap ik in de auto om naar het wellicht bekendste plekje van South-Dakota te rijden: Mount Rushmore National Memorial. Uitgestrekte landschappen liggen onderweg constant voor me en ik laat ze ook steeds achter, het lijkt wel oneindig. Elke tankbeurt is een volle, want met het aantal miles dat ik rij met mijn huurauto en de benzine die in de tank past is het allemaal precies goed te doen tot je bij een volgend tankstation aankomt. De Amerikaanse radiozender vermaakt mij overigens wel. Een vrolijke man en vrouw introduceren de country nummers en roddelen wat af met z’n tweeën over de zangers. Wat een heerlijke autorit. Leuke muziek, vrolijkheid, geen drukte, en vooral geen stress op de weg.
De namen van alle ‘rushmore workers’
11 Uur rijden
Na ongeveer 11 uur rijden (incl. stops) ben ik er. Helemaal in de middle of nowhere bevindt zich Mt. Rushmore. Een lange weg naar boven brengt je naar de top van deze berg, waar de stenen presidentshoofden te vinden zijn. George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt, en Abraham Lincoln begroeten je met een subtiele glimlach zodra je het memorial binnenloopt. Ik had meer mensen verwacht, meer toeristen, maar het is er lekker rustig en ik kan mijn gang gaan om alles goed te kunnen bekijken. Achter de presidentiële berg loopt een pad die ik maar al te graag wil ontdekken. Ik vind er berggeiten die staan te grazen en een prachtig uitzicht over een vallei.
Check! Mount Rushmore heb ik nu echt gezien. Vroeger had ik een computerspelletje waarbij je als kind de wereld kon leren kennen door over de wereldbol heen te vliegen. Ik herinner me dat bij Amerika het plaatje van Mt. Rushmore naar boven kwam en dat de presidenten begonnen te zingen. Nu, 20 jaar later, ben ik er dan toch echt geweest en kan ik dat spelletje eindelijk weg doen.
Crazy Horse Memorial
Crazy Horse
Ooit gehoord van Crazy Horse? Vast niet. Ik had er namelijk ook nog nooit van gehoord voordat ik er zowat tegenaan reed. Vlakbij Mt. Rushmore staan de Black Hills, een ander gebergte waar een aantal dingen in uitgebeeld worden, namelijk een paard met een indiaan. Maar niet zomaar een indiaan. Het is Crazy Horse, een indiaan en een grote en patriottische held. Volgens de dochter van Korczak (initiatiefnemer van het monument) wordt Crazy Horse werelds grootste rotsbewerking. Ze weten nog niet wanneer de rotsbewerking van Crazy Horse klaar zal zijn, maar het is zeker een bezoekje waard.
Black hills
Vliegende eekhoorns, prairie honden, poema’s, bizons, er leeft hier van alles! Dat is toch fantastisch? Een natuurpark waar je door heen kunt rijden en kunt wandelen, maar waar ook genoeg ruimte is voor wilde dieren en daardoor natuurlijk gelukkig ook ruimte voor boswachters. Het is een mooie plek om even te stoppen voor wat foto’s en om te genieten van de natuur. Een erg rustige plek waar ik mijn ogen uitkijk door de prachtige omgeving.
Berenland
Een groot billboard langs de weg trekt al mijn aandacht: Bear Country U.S.A. Drive Through Wildlife Park.
Ooe.. denk ik. Een park met dieren waar ik zelf met de auto door heen mag rijden. Top!
Mijn autospiegels worden letterlijk schoongelikt door de berggeiten die in het begin van het park wachten op de volgende toeristen terwijl ik zoek naar dieren die ik nog niet heb gezien. In de verte zie ik een groepje bizons, maar er staat ook iets anders tussen lijkt het wel, een wit dier. Als ik dichterbij kom zie ik dat het ook een bizon is, maar dan een behoorlijk zeldzame. Een witte bizon hoeft geen albino te zijn en ze kan ook bruine kalfjes op de wereld zetten, toch vind ik het bijzonder om dit beest te zien.
Ik rij een stukje verder en uit het niets loopt er opeens een Grizzly beer op de weg. Hij loopt langs mijn auto af in alle rust richting een boom waar die een comfortabel plekje zoekt. Als ik een stukje verder rij zie ik steeds meer beren. Eentje hoog in de boom, een ander geeuwend op de grond, en een paar in de verte. Nu ben ik echt in de ‘Bear Country’. Het liedje van Balou de Beer zit al in mijn hoofd.
Spearfish Canyon
Zo rij je lekker in de zon en zo ligt er ineens erg veel sneeuw langs de weg. Waarschijnlijk lag het vanochtend ook op de weg, want het pak tussen de bomen wordt steeds dikker en witter des te verder ik de canyon in rij. Gelukkig heeft deze auto four-season banden, niet dat het op de andere plekken tropisch was, maar zo koud was het net toch niet! Een bordje langs de weg zegt ‘Fire Danger: LOW today’. De skiparken vliegen me zowat om de oren en ik bevind me nu in winter wonderland. Wat onwijs gaaf! Van het een naar het ander, in een korte tijd. South Dakota heeft zoveel variatie. Zodra mijn verbazing over is door de klimaatverschillen begin ik honger te krijgen en zie ik een jagershut. Weet je wel, zo’n restaurant in een hut met opgezette dieren en geweren. Dat past helemaal bij dit winterse sfeertje. Toch ben ik straks wel weer blij als ik weer een iets minder fris stuk South-Dakota in rij.
1880 town
Out of the blue rij ik na de Spearfish Canyon weer op de highway en staan er links en rechts weer allerlei bezienswaardigheden en parken. Met neon letters wordt ‘1880 town‘ aangegeven en het ziet er als een spookstad uit vanuit de verte. Wel interessant, laat ik een kijkje nemen.
Zodra ik mijn auto parkeer merk ik dat er een betoverende sfeer hangt, alsof je in een film terecht bent gekomen. Een dorpje uit de cowboy en indianen tijd, met saloons en huifkaren, het wilde westen. Alles klopt er. Zou het een filmset zijn geweest? Terwijl ik bij een van de gebouwen naar binnen loop zie ik een grote poster van Dances with Wolves. En ja hoor, van de grote witte indianen tipi tot de goederenwagens, daar staat het allemaal.
Recente presidenten
Terwijl ik verder wil rijden naar een volgende verassing die mijn tomtom toevallig al heeft aangegeven zie ik 3 beelden langs de weg. De recente presidenten worden ook geëerd. Er staat niet veel uitleg bij, maar het is duidelijk de huidige generatie presidenten in een parkje. Obama staat er nog niet tussen, maar hij krijgt vast ook een eigen parkje.
Ik kom zelfs nog voorbij een ‘Sitting Bull’ park, een van de bekendere indianen namen. Helaas is het gesloten, maar anders zou ik zeker naar binnen gaan! Wel apart, maar het lijkt me dat er voor elk iets wel een parkje bestaat in South Dakota. Een saaie weg is het nooit en er is nog genoeg te ontdekken.
Zelf de reis van Renate meemaken?
Boek een huurauto op lejebil.com.
