Wanneer je vanuit Harlingen met de boot de haven van Terschelling nadert, moet je eerst nog een flinke zigzag maken voordat je daadwerkelijk bij het eiland aankomt. Hier maak je kennis met het eerste landschap van Terschelling: het wad, een gebied in het ondiepe gedeelte van de zee. Royan neemt je mee naar de Wadden.
Aankomst van de veerboot
Noordsvaarder
Hoog water en laag water maken het wad meer of minder toegankelijk maar vaargeulen zorgen ervoor dat boten niet stranden, zelfs niet wanneer het water op z’n laagst staat. Op zulke momenten wordt het eiland groter en kun je over het natte wad wandelen terwijl je voeten soms wegzakken in slik. Zeevogels strijken hier graag neer en soms tref je er zeehonden. De Noordsvaarder in het westelijke deel van het eiland vormt zo’n prachtig gebied met wad en stuivende duinen.
Noordsvaarder
Zeevogels in overvloed
Brandaris
De oversteek met de rederij die de tocht al meer dan 100 jaar verzorgt, duurt tussen de 45 minuten en de 2 uur, afhankelijk van welke boot je neemt. Op zee kun je vanaf het dek de Brandaris al van verre zien. Dit is de bekende vuurtoren van Terschelling en tevens oudste vuurtoren van Nederland. Het huidige bouwwerk stamt uit 1594. Omdat de toren nog steeds in bedrijf is, is hij helaas niet te bezoeken. Eeuwenlang al torent hij trots boven West-Terschelling uit, het grootste dorp van het waddeneiland.
De Brandaris vanuit zee
De Brandaris vanuit het dorp
Noordzeestrand
De noordkant van het eiland biedt een ander spektakel. Achter de prachtige duinen bevindt zich het Noordzeestrand. Golven verzorgen een branding die soms van verre te horen is. Terschelling is 30 kilometer lang en de noordkant is één en al zandstrand. Honden mogen hier het hele jaar door onaangelijnd rondrennen en wanneer er een storm is geweest begeven de jutters zich naar het strand, op zoek naar aangespoelde schatten. Een paar paviljoens langs zee nodigen uit om wat te eten en te drinken terwijl je kunt genieten van de aanblik van die grote, bewegende watermassa.
Het Noordzeestrand
Kaapsduin
Terschelling heeft z’n eigen reliëf: heuveltjes die gevormd worden door duinen. Het hoogste punt heet Kaapsduin en reikt tot 31 meter boven de zeespiegel. Daar staat een voormalig zendhuisje dat in gebruik was tijdens de tweede wereldoorlog. Maar het eiland heeft ook een bosgebied en heide en verrast je iedere keer opnieuw door zijn veelzijdigheid. Het is de perfecte bestemming voor lange wandelingen en fietstochten in een afwisselende natuur.
Het zendhuisje
Bos en heide
Tiger
Het natuurlijke landschap wordt ook wel ontsierd. Tijdens de tweede wereldoorlog bouwden de Duitse bezetters hier bijna 500 bunkers. Een deel hiervan diende als onderdeel van de Atlantikwall, een verdedigingslinie die de nazi’s langs de kusten hadden aangelegd vanaf het noorden van Noorwegen tot aan de Spaanse grens. Andere bunkers op Terschelling waren onderdeel van de Duitse radarstelling Tiger. Aanvankelijk verdwenen de betonnen bouwwerken na de oorlog onder het zand, om bijna een natuurlijk en glooiend onderdeel te worden van het landschap. Nu worden ze weer blootgelegd, als stille getuigen van een verleden dat niet eens zo heel ver van ons vandaan ligt. De voormalige en indrukwekkende radarstelling bij West-Terschelling is nu een museum en je kunt een rondleiding boeken door de bunkers.
Stelling Tiger
De commandobunker
Lente
Nu de lente zich aandient is het nog niet druk op Terschelling. Wanneer de zon zich wat laat zien, is het er al meer dan heerlijk. Terrasjes in overvloed, leuke restaurants, activiteiten als garnalen vissen en zeehonden spotten … het is er allemaal. En wanneer je wat meer naar de cultuur en geschiedenis van Terschelling wilt kijken is het museum ’t Behouden Huys een leuke tip. De bewoners van dit prachtige eiland zijn bijzonder gastvrij en uitnodigend. Niet voor niets zijn er zo veel bezoekers die iedere keer opnieuw het vasteland even verlaten om een tijdje Terschellinger te zijn. Het zijn er maar liefst een half miljoen per jaar. Tijd om ook eens de boot te pakken dus!
‘t Behouden Huys
