Hardlopen, de sport wordt steeds populairder in Nederland. En dan heb ik het niet over het wekelijkse rondje met je loopgroep, maar over het fanatiek trainen voor wedstrijden. Steeds meer Nederlanders geven zich op voor een loopwedstrijd, ook voor de zware halve of hele marathon.

En al ben ik vooral wielrenner, ook ik wilde een keer een marathon lopen. Het stond al tijden op mijn bucket list en ik was stiekem al even aan het trainen, maar 2014 moest het jaar worden van mijn eerste marathon! En nee, niet in Nederland, een beetje loper kiest voor een spectaculaire stad om zijn eerste marathon te lopen. Voor mij werd het Athene!

Afzien, vloeken, maar niet willen stoppen

Zo rond het halve marathon punt vervloekte ik die keuze voor Griekenland. Ik had veel getraind, maar niets had mij voorbereid op het parcours van Athene. Na 10 vlakke kilometers moest je vervolgens zo’n 20 kilometer klimmen. Alsof je hardlopend een viaduct op rent, maar dan 20 kilometer lang. In het begin gaat het lekker, maar langzaam verzuren je benen, tot het steeds zwaarder wordt, tot je bijna niet meer kan. Maar ja, je weet dat je nog 21 kilometer moet lopen. Het enige wat mij letterlijk en figuurlijk nog op de been hield was de gedachte dat als ik nú zou stoppen, ik de hele marathonafstand ooit nog opnieuw moest lopen, wilde ik hem van mijn bucket list af strepen. Ik was al halverwege, doorzetten dus!

Ik heb afgezien, gevloekt, gehuild en pijn gehad. Heel veel pijn gehad. Maar na 41 kilometer zag ik ver voor mij het Panathinaiko Stadion, het olympisch stadion van Athene. De finishlijn! De toeschouwers langs het parcours schreeuwden me vooruit, zwaaiden met olijftakken boven mijn hoofd. Ik trok een eindsprint en rende de finishlijn over. Op dat moment vergat ik alles, behalve dat ik de finishlijn haalde in de stad waar ooit de allereerste marathon werd gelopen. Ik kreeg een medaille omgehangen en ik voelde mij trots, nederig, helemaal kapot, maar erg gelukkig.

Een ervaring om nooit te vergeten

Van iedereen hoor ik dat de finishlijn van je eerste marthon halen, altijd geweldig is. Maar in Athene is het magisch. Je loopt er in het voetspoor van de goden, in de stad waar de marathon zijn oorsprong vond. Je ziet de stad van een andere kant dan wanneer je ‘gewoon toerist’ bent, al merkte ik daar eigenlijk niets van, zo kapot was ik. Maar Athene heeft voor mij vanaf nu altijd iets speciaals, een gouden randje zo te zeggen. Want al liep ik geen super tijd, deze ervaring zal ik nooit vergeten! Probeer het ook eens, een loopwedstrijd in het buitenland! En ja, je kan natuurlijk ook voor een minder idiote afstand kiezen.

Meer informatie over de marathon vind je op www.athensauthenticmarathon.gr. Ik liep de marathon met loopreizen en meer over mijn bucket list reizen lees je hier. Na de finish heb ik gezworen dit nooit meer te doen, maar wie weet…. de marathon van Rome lijkt me ook mooi!