Een vrijdagavond in Jeruzalem

Veel mensen vragen zich af of het wel veilig is om naar Israël op vakantie te gaan. Ik ben ervan overtuigd dat de kans op een ski-ongeval aanzienlijk groter is dan slachtoffer worden bij een zeldzame aanslag in Israël. Ik vond het een goed moment om mijn jaarlijkse ski-trip in te ruilen voor een reis met meer indrukken.

Ik twijfelde alleen nog op welke dag ik zou vliegen. El Al vliegt diverse malen per week van Amsterdam naar Tel Aviv in Israel. Ook op een vrijdag; de dag waarop in de Joodse staat 25 uur van nationale rust ingaat vanaf zonsondergang.

een authentiek sabbat diner

Sommigen raadden me aan om – vanwege de aankomstavond – niet met mijn reis in Jeruzalem te beginnen. Restaurants gesloten, geen taxi’s, liften werken niet. Gelukkig wees een lokaal contact mij op het “Shabbat of a Lifetime” programma: Ervaar de vrijdagavondgebeden bij de Klaagmuur, gevolgd door een authentiek sabbat diner bij een Joodse familie thuis in het hart van Jeruzalem. Hier hoefde ik niet lang over na te denken. Ik neem de vrijdagvlucht en vier mijn eerste sabbat in Jeruzalem.

Samen met tien andere nieuwsgierige toeristen worden we hartelijk verwelkomd door Yehoshua en Debbie Looks. Yehoshua geeft een korte uitleg over het verdere verloop van de avond. Geen iPhone, geen camera, wel goed gezelschap, dankbaarheid, inspiratie en spiritualiteit. Geen iPhone bij de hand leek me de grootste uitdaging, tot ik hoorde dat we ook gingen zingen… Maar ook dat bleek een bijzondere ervaring.

De sfeer werd al snel heel broederlijk. Goede gesprekken aan tafel en boeiende informatie over de Joodse sabbat rituelen. Ik kreeg een soort kerstdinergevoel, zonder de drang een foto van de kalkoen op Facebook te zetten. Wat een genot, zo’n tot-rust-komen-avond. Wat een rijkdom, om zo iedere week af te mogen sluiten. Een eeuwenoude traditie en zo van toepassing in onze hectische tijd.

“Geen probleem. Ik eet zelf ook geen vlees”

Debbie had een smakelijk 5 gangen diner verzorgd. Joodse gerechten uit diverse windstreken zoals Syrië, Polen, Yemen, Marokko en India. Ik had haar niet gemeld dat ik geen vlees eet. De eerste gerechten waren allemaal vegetarisch; humus, aubergines, rode bietjes en worteltjes met rozijnen én natuurlijk het traditioneel gevlochten brood. Toen na een mooi gebed de kippensoep met matzeballen langs kwam, durfde ik heel zachtjes in haar oor te fluisteren dat ik dat even oversla. “Geen probleem. Ik eet zelf ook geen vlees”, was haar spontane reactie en ze schepte extra Marokkaanse vis op mijn bord.

Het eerste weekend na terugkomst van mijn bijzondere Israël-reis vier ik met familie en vrienden onze eigen versie van de sabbat. iPhones weg, lekker wijntje, bijkletsen en met succes mijn meegekregen recepten uitproberen. Even geen focus op werk, financiën, de tv of computer, maar wel op thuis, elkaar, rust en onze binnenkant.