Op 26 juli heeft het Werelderfgoedcomité van Unesco de Hollandse Waterlinies op de Werelderfgoedlijst geplaatst. De inschrijving is een uitbreiding van de Stelling van Amsterdam met de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Beide verdedigingslinies gaan verder als Werelderfgoed onder de naam ‘Hollandse Waterlinies’.
Dronebeeld: Fort bij Vechten van boven
Geen gelopen race
Het behalen van de felbegeerde status was nog geen gelopen race. Eerder dit jaar adviseerde ICOMOS het Werelderfgoedcomité om het dossier terug te verwijzen, zodat Nederland het verder kon verbeteren. Het Comité koos er echter voor om dat advies niet op te volgen en de Hollandse Waterlinies direct in te schrijven.
De Hollandse Waterlinies vormen een verdedigingssysteem dat zich over 200 km uitstrekt. Het systeem, gebouwd tussen 1815 en 1940, bestaat uit een netwerk van 96 forten, dijken, sluizen, gemalen, kanalen en inundatiepolders. Nergens ter wereld vind je een waterverdedigingslinie van deze omvang, in een zo goed bewaarde toestand.
Kathleen Ferrier, voorzitter van de Nederlandse Unesco Commissie, vindt de inschrijving een prachtig moment voor ons land. “Een geweldige prestatie van alle betrokkenen. We mogen trots zijn op deze internationale erkenning. Maar laten we nu niet vergeten, dat er met de erkenning ook een grote verantwoordelijkheid komt: er heel goed voor te zorgen. Door deze inschrijving heeft Nederland zich aan dat doel internationaal gecommitteerd”.
Boris van der Ham, voorzitter Stichting Werelderfgoed Nederland, “Deze uitbreiding maakt het verhaal van onze Waterlinies compleet: Een volledig doordacht verdedigingssysteem door het gebruik van water. Uniek in de hele wereld en daarom staat dit erfgoed terecht als één Werelderfgoed op de lijst”.
Het Werelderfgoedcomité beoordeelt ook nog de nominatie van de Koloniën van Weldadigheid en die van de Neder-Germaanse Limes. Het erfgoed de Koloniën is samen met België ingediend, de Limes samen met Duitsland.
Werelderfgoed is uniek en onvervangbaar. Op de Werelderfgoedlijst komen is een verplichting het erfgoed in stand te houden voor volgende generaties. Naast de internationale bescherming die een erfgoed krijgt door plaatsing op de UNESCO Werelderfgoedlijst bevordert deze status ook het begrip tussen culturen.
