Vier Waalse mijnen zijn onlangs op de Werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst. De mijnen Blegny Mine, Bois du Cazier, Grand Hornu en Bois du Luc kregen deze eer. Het vierluik vult elkaar goed aan het is een prachtig eerbetoon aan de omgekomen mijnwerkers en de mensen die hun leven lang keihard werkten in de mijnen.

Net echt

Op 31 maart 1980 verliet het laatste kolenkarretje mijnschacht nummer 1 van de mijn bij Blegny, even ten zuiden van Maastricht. Maar direct na sluiting werd de mijn in 1980 weer geopend. Nu voor bezoekers. Nog altijd is de mijn ‘Argenteau-Trembleur’ de enige kolenmijn op het Europese continent die toegankelijk is voor publiek. Gekleed in werkjas en met helm op zakt de bezoeker in een liftkooi naar beneden. Een oud-mijnwerker leidt de bezoeker ongeveer 2 uur rond in de onderaardse mijngangen, zo’n 60 meter onder de grond. De rondleiding geeft een realistische indruk van het harde werk dat door duizenden kompels met pikhouweel of pneumatische boor verricht werd.

Herinnering

La Salle des Pendus. In deze zaal kleden de mijnwerkers zich om. De eigen kleding werd aan een haak gehangen en vervolgens met een ketting naar het plafond getrokken. Aan het eind van een dienst kon je zien wie er beneden gebleven was. Op 8 augustus 1956 vond een van de grootste mijnrampen in België in de mijn Bois du Cazier in Marcinelle plaats. 262 kompels vonden de dood. Naast het monument voor de mijnramp zijn op de site een museum over de industriële ontwikkeling en een glasmuseum te bezichtigen.

Een industriële abdij

Zo omschreef Geert van Istendael ooit het mijncomplex Le Grand-Hornu in Wallonie, op een steenworp afstand van Mons. Een statige toegangspoort, een ruime ovale binnenhof omringd door een bogengalerij, arcades, frontons en halvemaanvormige vensters. Grand Hornu werd rond 1825 gebouwd vanuit een utopische wens van industrieel Henri de Gorge een ideale arbeiderswijk te maken in een belangrijk mijngebied. Deze plek en een uiterst moderne aanbouw zijn tegenwoordig de behuizing van het Museum voor Hedendaagse kunst, le Musée des arts contemporains (MAC’s).

Van wieg tot graf

Zodra je met een helikopter over de mijnsite Bois du Luc vliegt, springt de arbeiderswijk in het oog. De huizen vormen een vereenvoudigd schaakbordpatroon. Binnen elke rechthoek van huizen ligt een binnentuin. Precies in het midden, waar de twee hoofdstraten elkaar ontmoeten, is de feestzaal. De bouw van de wijk was zo ingericht dat de directie de mijnwerkers van wieg tot graf konden volgen. Het arbeiderswijkje in zandgele steen is met liefde gerestaureerd en wordt nog steeds bewoond. Op de site staat ook het écomuseum, een museum over industrie in de omgeving.

Meer informatie bij de Verkeersbureaus en VVV van België

Reviews lezen over België

Meer informatie over Nederland vindt u op Zoover.nl. Op Zoover laten reizigers een review achter en geven zij aanbevelingen over reizen naar België. Bekijk de reviews op Zoover.nl.

Kaart van België

[google-maps width=674 height=400]