Onze ontmoeting met Bill was kort maar krachtig. Bill stond bij de slagboom van het tolhuisje waar je je toegangskaarten voor het Yosemite National Park kocht.

Waar de natuur alle registers open trekt

We hadden onze zespersoons camper enkele dagen eerder opgehaald en tot nu toe was het nog appeltje eitje geweest. Het bakbeest liet zich gemakkelijk manoeuvreren met zijn cruise control, automatische versnelling, stuur -en rembekrachtiging en panoramaspiegels. De belangrijkste waarschuwing van de man van het verhuurbedrijf was toch wel geweest dat we ons altijd bewust moesten zijn van de afmetingen (hoogte! breedte!) van het vehikel.

Aan het eind van de middag waren we over bosachtige wegen op Yosemite aangereden en nu was het alleen nog een kwestie van entree betalen en het wereldberoemde nationale park zou aan onze voeten liggen. Bill (zo stond op zijn badge) stond naast de cabine bij het opengedraaide raam om mij het wisselgeld en de entreekaarten voor het park te overhandigen. En op zijn “Enjoy and take care” zette ik de wagen weer in beweging, klaar om de Yosemite Valley te bestormen. Ik moet er wel zin in hebben gehad, want getuigenverklaringen van passagiers in de camper repten over een Bill die zich met een katachtige sprong in veiligheid moest brengen. Dat het woongedeelte van de camper achter mij zo’n 40 cm uitstak ten opzichte van de cabine had ik mij iets te laat gerealiseerd. En toen het kwartje bij me viel kon ik nog net in mijn buitenspiegel de gebalde vuist van Bill in de lucht zien zwaaien. Mijn passagiers verzekerden mij ervan dat Bill verder goed was weggekomen, maar of ik de volgende keer iets minder hard op wilde trekken omdat Bill bijkans gegrepen was door de uitstekende bak achter mijn cockpit.

Het panorama over de Valley

Halfpipe

Yosemite, niet veel meer dan drie uur rijden vanuit San Francisco en je bent in een heel andere wereld. Zodra je uit je voertuig stapt adem je knisperende berglucht. The Great Outdoors in vol ornaat! Het eerste uitzicht op de Valley vergeet je nooit omdat het toch nog altijd onverwachts komt. Na een goede 1200 meter door de kaarsrechte Wawona Tunnel te hebben gereden word je eerst verblind door het licht, en vervolgens door het verbluffende uitzicht over de complete Yosemite Valley, dat zich voor je ontvouwt. Slechts door een snelle reflex weet ik de camper naar de parkeerplaats te sturen aan de linkerkant van de weg. Dit is een verplichte stop want daar recht vooruit zie je het landschap dat je thuis al zo vaak in de National Geographic hebt kunnen bewonderen en -vreemd- het is zo’n perfect landschap dat je eerst niet gelooft dat het echt bestaat. Het beboste dal in de vorm van een halfpipe, waar vanuit de kale wand van El Capitan recht omhoog schiet. Aan de overkant de granieten koepel van de Half Dome en inderdaad, het is ook net een in tweeën gezaagde koepel. En daar, midden van dit tafereel de Bridalveil waterval die haar water zo van de berg met een boogje in het dal laat vallen.

Berenkluis

Het wordt ons al snel duidelijk dat Yosemite niet zomaar in een dagje te doen is, we planden één overnachting, het werden er drie. OK, het is druk. Drukker dan druk want tot ver in oktober wordt het park bezocht door toeristen met auto’s en campers. Een reservering vooraf is haast essentieel, komen ook wij achter.

Met onze camper is nog net plek op een verafgelegen camping. Daar aangekomen zien we dat elke kampeerplaats is uitgerust met een enorme stalen bak voorzien van klep met hangslot. Het is de berenkluis. Nee het is echt waar: beren zijn hier alom vertegenwoordigd en als je fruit, brood of ander heerlijks onbeheerd in je wagen achterlaat, is de kans groot dat je bezoek krijgt van Yogi Bear of één van zijn vrienden. Foto’s bij de receptie van opengereten campers bewijzen dat het ernst is. We zijn overtuigd en vullen de berenkluis keurig met al onze etenswaren, maar ook shampoo en tandpasta…. waarna we een wat onrustige nacht ingaan. Bij elk geluidje buiten gaan de gordijntjes even omhoog.

Onderweg naar de Tioga Pass

Hitlist

Wat te doen als je net als wij niet al te lang tijd hebt om het park te bezoeken (want Death Valley, Grand Canyon en Bryce lonken ook nog)? Wat moet je zeker zien? Hieronder een korte hitlist, geheel naar eigen voorkeur aan te passen. Verwacht alleen niet dat je de enige wandelaar of bezoeker waar dan ook bent.

1. Yosemite Valley Hier komt iedereen, het hart van het park, waar veel accommodaties en campings gelegen zijn. Je blik is omhoog gericht: watervallen, rotspartijen, kliffen, etc. Het Europese equivalent vind je in Zwitserland: Lauterbrunnen.
2. Mariposa Grove Bij de zuidelijke entree van het park. Hier vind je de gigantische Sequoia bomen, een must-see in het geval het Sequoia National Park niet in je route voorkomt.
3. Wawona Op de weg tussen Mariposa Grove en de Valley: geen natuurwonder dit keer maar een door mensen vervaardigd monument, het historische Wawona Hotel met karakteristieke veranda en balkon dat rond het hele gebouw loopt. Het lijkt zo uit een film afkomstig, maar je kan er nog steeds een kamer boeken. Ga je er niet slapen, maak dan in ieder geval een foto stop.
4. Glacier Point En dan nu het park van bovenaf. Glacier Point is hét panorama van Yosemite. Vanuit hier weidse blikken over de Valley en beyond…
5. Tioga Pass Veel mensen komen het park binnen of verlaten het park via de westelijke ingang. Je moet dan over de Tioga Pass en deze is lang niet altijd open. Het kan al voorkomen dat er vanaf eind oktober sneeuw ligt. Er wordt dan niet geruimd en de pas gaat dicht om soms pas weer in juni open te gaan. Wil je in een paar uur tijd van alpine landschappen met naaldbossen, mossige moerassen en plakken sneeuw terecht komen in een uitgesproken dor en droog woestijnlandschap? Dan moet je deze weg kiezen. Allereerst kom je, eenmaal beneden, uit bij het mysterieuze Mono Lake met haar obscure zoutpilaren en weer een paar uurtjes verder en je bevindt je midden in Death Valley, bij 40 tot 50 graden in de schaduw. Maar dát is een ander verhaal….