Tussen Maastricht en het witte stadje Thorn vormt de Maas de grens tussen Nederland en België. Lange tijd vormde deze rivier een barrière. Het water ging zijn gang in wisselende tijden van overvloedige regen en droogte. De massale grindwinning bracht verandering, maar veel delen van de oevers zijn weer in natuurlijke staat hersteld. Vooral langs de Belgische zijde zijn unieke fietspaden. Reden om voor deze kant te kiezen. Deze keer geen rondje, maar een gestrekte route van Maastricht naar Roermond.

Vanaf het station van Maasticht geeft fietsen tussen de riante huizen in de Stationsstraat richting Maas het gevoel van rijden over een rode loper. Een monument met serie bisschoppen op een rotonde lijkt ons welkom te heten en stichtelijke bagage mee te geven. Bij de oude Sint-Servaasbrug uit de 14e eeuw staan we voor het eerst bij de Maas.

Tot 1934 heette deze oeververbinding gewoon “de Brug”, want Maastricht had maar één brug over de Maas.

Je kunt je niet voorstellen dat al het verkeer over het nauwe brugdek ging, maar in 1932 werd de oude brug ontlast door de Wilhelminabrug. De naam Sint-Servaas als eerste bisschip van Maastricht voor de oudste brug lijkt toepasselijk.

Het bekendste plein van Maastricht is zonder twijfel het statige Vrijthof, maar de Markt heeft meer een volkse sfeer. Midden op het plein pronkt het 17e eeuwse stadhuis van Pieter Post. In dit rijksmonument kwamen in 1981 de leiders van Europa bijeen. Het is dansen op de kinderhoofdhoofdjes van de Boschstraat, maar de bebouwing is chique. In de 19e eeuw converseerden de bewoners vaak in het Frans om zich te onderscheiden van het gewone volk. Veel inwoners van de Maasstad spraken destijds geen zuiver Nederlands, maar alleen het dialect.

Bijna onopgemerkt is de grensovergang van Smeermaas. Dit langgerekte dorp biedt een fraai uitzicht over de Maas. De rivier staat zo laag, dat we van steen naar steen naar de Nederlandse kant kunnen stappen. De contouren van het Limburgs heuvelland op de achtergrond maken het plaatje compleet.

“Opgepast wildrooster.” luidt de waarschuwing bij het binnenrollen van Natuurpark Hochter Bamd op een smalle strook ingeklemd tussen de Maas en de Zuid-Willemsvaart. Na de stopzetting van de grindwinning bleef een oppervlakte van 40ha onbeheerd achter. Fauna en flora kregen de vrije teugel en binnen afzienbare tijd ontwikkelde zich zonder mensenhanden een nieuw natuurgebied. Alle organismen passen zich aan de grillen van de overstromingen aan. De ooibossen zijn bestand tegen regelmatig natte voeten. In 1992 is het gebied overgedragen aan de Stichting de Ark die zorgde voor verdere ontwikkeling. Illegale vuilstortplaatsen werden ontmanteld. Het resultaat is een unieke flora en Fauna. Grote grazers zoals Konikspaarden en Galloway runderen dragen bij aan het beheer. We krijgen het advies om een beetje uit de buurt van deze kolossen te blijven.

Na het weelderige groen krijgen we een open landschap. De Maas lijkt zich inmiddels verbreed tot bijna een binnenzee. Vanaf de fietspaden op de ophoogde dijken krijgen we het gevoel van nog meer uitzicht. Sommige fietspaden zijn zo nieuw, dat het blinkende beton er nog maagdelijk uitziet. We durven er bijna niet op te fietsen.

Den Doodendraad

Het monument van “den Doodendraad” bij Geneuth confronteert ons dat de Maas ook dieptepunten heeft gekend. Tijdens de Eerste Wereldoorlog had de Duitse bezetter België volledig afgesloten van het vrije Nederland door elektrische draden. De Duitsers vreesden dat mannen zich via het neutrale Nederland zouden aansluiten bij de geallieerde troepen. Ruim 800 Belgen kwamen om het leven in een poging om de draden te passeren. Zelfs nog na de oorlog. Een dag na de wapenstilstand in 1918 verwachtte de kleine Hendrik Opsteyn dat zijn gevluchte vader onmiddellijk de veerboot vanuit Nederland terug naar huis zou nemen. De jongen toog naar de veerhaven. De kleine baas was overtuigd dat de stroom was afgesloten. Helaas stonden de draden nog onder spanning. Bij het monument is een stukje replica van “den Doodendraad”.

Vanaf de winterdijk krijgen we wederom voortdurend magnifieke uitzichten, maar het stukje bij het Maascentrum de Wissen slaat alles. Pal voor ons ligt een afgedamde meander van de Maas, met erachter het natuurgebied Negenoord met de typische uiterwaarden van de Maas en diverse plassen, die een goed voorbeeld geven hoe de voormalige grindgroeves zijn omgezet in natuurgebieden. In het bezoekerscentrum De Wissen horen we het verhaal van de regio aan de hand van een boeiende tentoonstelling, maar eerst nemen we even plaats op het riante terras om te genieten.

Mariabeeld aangespoeld

Ook de religie komt aan bod langs de Maas. In Heppeneert zou tijdens een overstroming een Mariabeeld zijn aangespoeld. Onze-Lieve-Vrouwe van Rust kreeg een plek in het Sint-Gertudiskerkje. Als snel kwam men van heinde en verre om te bidden voor geestelijke en lichamelijke gezondheid, om bevrijd te worden van angsten en kwellingen, om inzicht te verkrijgen in moeilijk te nemen beslissingen, of gewoon om tot rust te komen. Nog altijd komen jaarlijks tienduizenden bedevaartgangers naar Heppeneert. Op het feest van Maria Hemelvaart, 15 augustus, maakt het beeld een pontificale ronde tijdens een processie door de omgeving.

Het enige Belgische stadje aan de Grensmaas is Maaseik, maar hier is dan ook een brug over de rivier. Dit stadje is de vermoedelijke geboorteplaats van de schilders Jan en Hubert van Eyck, die gezien worden als belangrijke vertegenwoordigers van school der Vlaamse Primitieven.

Maaseik kreeg in 1244 stadsrechten. De ligging aan de Maas zorgde voor een welvarende stad. Toch is Maaseik vrij klein gebleven. Al snel na binnenkomst knijpen we in de remmen op de Markt met een schat aan historische gebouwen in de Maaslandse stijl. De meeste van deze huizen zijn uit de 17e eeuw. In de Sint-Catharinakerk bevindt zich het oudste evangelieboek van de Benelux: de Codex Eyckensi uit de 8e eeuw. In de schaduw van het standbeeld van de gebroeders Van Eyck likken we aan een ijsje van IJssalon Potter. Jammer dat geparkeerde automobielen dit plein ontsieren, terwijl er in de parkeergarages ruimte zat is.

Voor de liefhebbers: Woensdag is het marktdag

Aldeneik (Oud-Eik) is aanzienlijk ouder dan Maaseik. Al in het jaar 720 stond hier een klooster. De belangrijkste missionarissen die het Christendom in de Nederlanden brachten, Willibrodus en Bonifatius, vereerden Aldeneik rond 750 een bezoek. Hun gevolg was aanzienlijk. De Sint-Annakerk is uit de 13e eeuw.

In die tijden was Aldeneik een bedevaartplaats. Aldeneik werd echter overvleugeld door een nieuwe neerzetting Nieuw-Eik: het huidige Maaseik, dat door de stadsrechten een muur mocht bouwen om de plaats. Tijdens de Beeldenstorm in de zestiende eeuw vluchten de monniken uit Aldeneik achter de veilige wal van Maaseik. Sindsdien is Aldeneik een kleine gemeenschap, maar waar de glorietijd nog altijd voelbaar is. Midden in de kleine kern pronkt nog altijd de Sint-Annakerk: een harmonieuze combinatie van romantiek en gotiek. De fietsroute voert ons over een ererondje om de kerk.

Wijn aan de Maas

We kunnen in het dorp Wijndomein Aldeneyck niet missen. Volgens een sage bleek tijdens het bezoek van Willibrodus en Bonifatius en hun omvangrijk gezelschap het wijnvat in het klooster slechts voor de helft gevuld, maar na een zegening van het vat vond een wonderbaarlijke wijnvermenigvuldiging plaats. 
In de Franse tijd kapte de bezetter alle wijnranken. Wijn moest uit de Franse wijnstreken komen, maar nu staan de wijnranken weer aan de Maas.

De meeste wijnranken treffen we even verderop. Tien hectaren op de glooiingen zijn bedekt met wijngaarden. Wijnboer Karel Henckes van Wijndomein Aldeneyck beveelt zijn Pinot Gris aan.

Bij Ophoven nemen we afscheid van de Grensmaas. We zien de Maas later teug, maar dan puur als Nederlandse rivier. Het uitzicht is wederom overbluffend. Het pontje vaart druk heen en weer om fietsers over te zetten tussen België en Nederland. In haar VVV-kantoortje in hotel Spaenjerd geeft de gezellige Rose-Marie vol overgave uitleg:

“Let op, er is een nieuw fietspad langs de plas richting Thorn.”

Wil je iets weten, vraag het aan Rose-Marie.

De bokken en de geiten van het witte stadje

Met deze wijsheid koersen we af op de torenspits van de Kruisbasiliek van Sint-Michiel, die hoog boven het witte stadje priemt. Deze kerk is als contrast niet wit. De befaamde Roermondse kerkenbouwer Pierre Cuypers voerde in de 19e eeuw een ingrijpende renovatie uit en richtte ook de toren op.

We moeten even op de keitjes in de pedalen, want Thorn ligt op een heuvel. Thorn is niet altijd wit geweest. De heuvel boven het moeras bleek in 990 een ideale vestigingsplaats voor een abdij. Rond de abdij ontwikkelde zich een stadje met veel adellijke dames. In 1795 vielen de Franse Revolutionairen ons land binnen en verdreven niet alleen de kloosterlingen, maar ook de dames van stand uit Thorn. Arm boerenpersoneel trok in de huizen. Napoleon maakte een einde aan de Franse Revolutie, maar kwam wel met de vensterbelasting. Hoe meer en hoe groter de ramen, des te meer belasting. De bewoners begonnen massaal met het verkleinen en het wegwerken van vensters. Om de sporen te verbergen bedekten ze de huizen met een dikke laag witte kalk.

Thorn is volledig in de greep van de rivaliteit tussen de twee befaamde harmonieorkesten: de Koninklijke Harmonie van Thorn en de Harmonie Sint Michaël. In de volksmond de bokken en de geiten. De rivaliteit zorgt voor een splijtzwam in het sociale leven. Je bent in Thorn een bok of een geit. Slechts op één dag in het jaar vindt er een verbroedering plaats: op de Aswoensdag na het carnaval tijdens de Geitebok.

Sfeer treffen we ook in het Maastadje Wessem, dat al in 1118 stadrechten kreeg. Tot 1966 ging de pont hier heen en weer. Vanaf dat jaar kon het verkeer over de Maasbrug van de A2. Het verleden van Wessem valt nog volop waar te nemen aan de vestingachtige opbouw. We dwalen even door de historische kern met een netwerk van straatjes, verhard met maaskeitjes. Een groot deel van de oude bebouwing is bewaard gebleven. Het geheel is dan ook geklasseerd als beschermd stadsgezicht. De gotische Sint Medarduskerk dateert oorspronkelijk uit het jaar 946. Nadat oorlogshandelingen in 1944 de kerk grotendeels in puin veranderde, volgde in 1948-1951 het herstel. De toren ging enkele meters meer naar het westen en werd ook iets hoger. Wederom strijken we neer op een terras: deze keer aan de Maaskade.

De Maas meandert voor Roermond flink, daarom opende in 1972 het Lateraalkanaal Linne-Buggenum evenwijdig aan de Maas, maar met veel minder bochten. We fietsen over de grote sluizencomplexen, die laten zien hoe sterk het snelle verval van het water door het afsnijden van de bochten is.

Aan de overkant krijgen we een indruk van de oppervlakte van de plassen die zijn ontstaan door de ontgrinding. Het krioelt van de pleziervaartuigen en de oevers lijken vol met recreatiewoningen. De watermassa bij Roermond is vooral in trek bij onze oosterburen, omdat gemotoriseerde pleziervaart op veel meren in Duitsland verboden is. Het pontje “Biej Ooi Euve” brengt ons over de Maas. Voor ons ontwaren we de toren van Sint-Joris in Roermond. Brasserie Verkoch op het Munsterplein tapt met uitzicht op de kiosk van bouwmeester Cuypers échte Lindeboom: hét bier van de streek. Vanuit de kiosk komen de vrolijke klanken van De Gaamblaozers. Ter plekke nemen we een besluit. We komen hier terug voor een volgend Fietsrondje van de Maand.

 

 

De Fietsroute

Routebeschrijving

Horeca onderweg

De Grensmaas


Roermond

 

 

Routeinformatie

Fietsroute: De Grensmaas
Land: Nederland/België
Provincie: Nederlands-Limburg/Belgisch-Limburg
Lengte: 75 km (korte variant 56 km)

Beginpunt: station Maastricht
Eindpunt: station Roermond (korte variant station Echt)

Deze maand op verzoek een langere route, maar een kortere variant is mogelijk. Deze richting is gekozen, omdat de wind vaker uit het zuidwesten komt. Bij noordenwind kun je overwegen om de route om te draaien, zodat je de wind in je rug hebt.

Routebeschrijving

Je gaat in Maastricht het station uit aan de kant van het centrum. Haaks op het station de Stationsstraat in. Rechtdoor tot over de oude Sint-Servaasbrug over de Maas. Voorbij deze brug is knooppunt 1 volg de knooppunten: 10, 559, 53, 52, 51, 57, 56, 50, 49, 46, 26, 24, 25, 22, 21, 53, 52, 42, 35, 84, 93, 92, 82, 64, 17, richting 86, na 700 meter is het station Roermond. Let op: deze route gaat bij knooppunt 92 via het pontje “Biej Ooi Euve”. Let op de vaartijden. In Juli en augustus vaart het pontje dagelijks vanaf 11:00 uur. In het voor- naseizoen op beperkte dagen. Van november tot en maart is het pontje niet in de vaart. Bij slecht weer vaart het pontje niet. Zie de dienstregeling op: www.oolderhuuske.nl/552/biej+ool+euver. (Is het pontje niet in de vaart, dan kun je kiezen voor een andere route. Bij knooppunt93 naar 94, 83 en 64 in Roermond. Hier sluit je weer aan op de andere route).

 

 

Vind je deze route te lang, dan kun je ook kiezen voor een korte variant. In Ophoven ga je bij knooppunt 22 met het pontje de Maas over naar 1, 3, 4, richting 6, na 700 meter op rotonde in Echt rechtdoor Zuiderpoort. later Peijperstraat. Na 1.4 km voorbij de rotonde is links het station.

Horeca onderweg

In het eerste stuk is niet zoveel. Je kunt natuurlijk beginnen met sfeervol koffie te drinken op de Markt in Maastricht.

• 10 km: Café Maasvallei. Open maandag, dinsdag en woensdag vanaf 11 uur. Donderdag en vrijdag dicht. Zaterdag vanaf 13 uur. Zondag vanaf 10 uur. Alleen in het weekend vlaaien.
• 16 km: Café Ponderosa. Even links het dorp Kotem in. Dagelijks open vanaf 8 uur.
• 24 km: Fietscafé de Passerel in Vught (bij Maasmechelen). Open vanaf 10 uur. Je moet hiervoor even van de route af het dorp in. Blijf op 24 km na knooppunt 57 langs het kanaal naar de fietsbrug. Voorbij de fietsbrug schuinrechts de Heirstraat het dorp. Bij de Passerel rechtsaf de Henri Vraenckenstraat naar de Maas, daar kom je weer op de route. fietscafepasserel.wixsite.com


Fietscafé de Passerel

• 32 km: Horeca de Wissen met groot terras, mooi uitzicht en uitgebreide kaart, vanaf 10 uur. Maandag gesloten B&B. Hier is ook het bezoekerscentrum van het natuurpark Maasvallei www.horecadewissen.be
• 45 km: Op de Markt van Maaseik heb je ruime keuze. Je kunt ook een ijsje eten bij Potter www.potter.be
• 49 km: De Spaenjerd Hotel, café, met terras in Ophoven bij een pontje. Dagelijks over vanaf 9 uur, Mooie plek. www.maashotels.be/de-spaenjerd
• 55 km : in het witte stadje Thorn heb je ruime keuze.
• 59 km: in Wessem heb je keuze op de Maaskade.


Genieten op de Maaskade van Wessem

• 69 km: Café Kanters met groot terras net aan de overkant van het pontje van Ool. Maandag gesloten cafekanters.nl

 

 

 

De Grensmaas

Tussen Maastricht en Thorn vormt de Maas over 49 kilometer de grens tussen Nederland en België. Vele jaren leek het alsof Nederland en België met de ruggen tegen elkaar aanlagen. Rivieren hebben vaak als vaarweg een verbindende functie, maar de Grensmaas is onbevaarbaar. De Ardennen en de plateaus in het noorden van Frankrijk trekken hevige zogeheten valregens aan. Al dat regenwater zoekt zich een weg via de Maas naar de zee, waardoor de waterhoogte fors kan stijgen. Andersom zijn er ook periodes van droogte, waarin je bijna door de rivier naar de overkant kunt lopen.

Door de functie als landsgrens zonder scheepvaart bleef de Maas en zijn vallei een natuurrijk gebied: een gevarieerd landschap met een wirwar van oude rivierarmen, oeverwallen, stroomgeulen en grindbanken.

Voor de scheepvaart werd in 1826 vanuit Maastricht naar het noorden de Zuid-Willemsvaart aangelegd, maar in 1831 begon de Belgische opstand en België scheidde zich van Nederland. Een belangrijk deel van deze vaart werd dus Belgisch. Nederland en België hebben jarenlang gesteggeld over de waterverbindingen, maar in 1926 hakte Nederland de knoop door. De 16e jarige prinses Juliana stak de eerste spade in de grond voor het Julianakanaal ten oosten van de Maas op Nederlands grondgebied. Dit kanaal werd vooral belangrijk voor de afvoer van steenkool uit de Staatsmijnen. Ondertussen ging de Maas gewoon door met stromen. De rivier en de oevers lijken op een soort niemandsland. Tot in de jaren ’70 van de vorige eeuw was tussen Nederland en België slechts een brug over de Grensmaas: de Pater Sangersbrug bij Maaseik. In 1973 opende de Scharbergbrug bij Stein als onderdeel van de autosnelweg A73 van Antwerpen naar het Roergebied.

Grindwinning

Het Maasdaal is breed. Aan het einde van de ijstijd baande zich een brede stroom woest water zich een weg door het plateau. De kolkende watermassa sleepte van alles mee en liet een diep bed van keien en kiezels achter. In de loop der eeuwen heeft de stroom van de Maas zich voortdurend veranderd. De voormalige beddingen raakte bedekt met klei en zand.

Tijdens de opbouw na de Tweede Wereldoorlog was grote behoefte aan grind. Massaal werd grind ontrokken in de groene stroken langs de Maas. Het landschap wijzigde ingrijpend. De diepe grindputten werden gevuld met water. Vooral ten noorden van Maaseik ontstond naast de kronkelende rivier een lange strook van plassen aan de Nederlandse en Belgische kant.

Bij Roermond ontstond een eldorado voor de pleziervaart. In de havens liggen de jachten rijendik. Vaak van onze oosterburen, omdat in Duitsland op veel meren gemotoriseerde pleziervaart niet is toegestaan.

Natuurgebied Rivierpark Maasvallei

Geleidelijk ontstond er steeds meer besef van de waarde van de Maas en zijn oevers, aan de andere kant werden omwonenden geconfronteerd met de grillen van de rivier tijdens de overstromingen in 1993 en 1995. Het leed van mensen in de getroffen gebieden kwam via de televisie indringend de huiskamers binnen.


Al na de eerste overstroming sloten Nederland en België in 1994 het Maasverdrag over een gezamenlijke aanpak. De dijken moesten worden opgehoogd, maar ook het water zou meer ruimte krijgen om door te stromen. Het kreeg een combinatie met de natuurlijke versterking van de rivier en de oevers. In België ontstond het RivierPark Maasvallei. Het toerisme in het RivierPark Maasvallei is voornamelijk gericht op fietsers, wandelaars en natuurliefhebbers. Er zijn prachtige fietspaden aangelegd, die het fietsen lang de Maas tot een waar genot maken. De werkzaamheden duren nog tot 2025, maar je beleeft nu al volop het resultaat.

Roermond

Maastricht is de hoofdstad van Limburg met het Gouvernement, maar Roermond is de Bisschopsstad. Vooral in de tijden van het ´Rijke Roomsche Leven´ was het bisdom belangrijk voor het openbare leven in Limburg.

Dat zie je nu nog terug in de indrukwekkende kerken en de statige bisschoppelijke instituten van de stad. Voor gezinnen van aanzien uit onze zuidelijkste provincie was het een trots als hun zonen hun middelbare schoolopleiding konden volgen aan het Bisschoppelijk College van Roermond. Door de secularisatie raakte het onderwijsinstituut echter uit de tijd. In 2007 volgde een fusie met het Stedelijk Lyceum Roermond. De naam Bisschoppelijk College verdween.

Pierre Cuypers

Onlosmakelijk met Roermond verbonden is bouwmeester Pierre Cuypers, die meer dan 100 kerken ontwierp, waarvan er 70 daadwerkelijk zijn gebouwd. Van Cuypers tekentafel kwamen ook woonhuizen, maar zijn belangrijkste scheppingen zijn het Rijksmuseum en het Centraal Station in Amsterdam. In het destijds overwegend protestantse Amsterdam was niet iedereen blij met deze meesterontwerpen: ze leken te veel op ‘Roomsche’ kathedralen.

In Roermond kom je niet om de invloed van Cuypers heen. Het geboortehuis van de architect is in de Hamstraat 20b niet ver van het station. Het voormalige woonhuis van de bouwmeester aan de Pierre Cuypersstraat is nu het Cuypershuis waarin het accent geheel ligt in zijn leven en werk. Aan de nabijgelegen Frans Douvenstraat bevindt zich een reeks huizen die door Cuypers werden ontworpen en waarin medewerkers van zijn bedrijf woonden.

Kerken

De Munsterkerk is het boegbeeld van laatromaanse stijl in Nederland. Het godshuis is gebouwd in de 13e eeuw, maar door Pierre Cuypers in de 19e eeuw ingrijpend verbouwd. Zo zijn de huidige torens van Cuypers. De architect kreeg een golf van kritiek over zich heen. Reden voor de bouwmeester om Roermond te verlaten en te verkassen naar Amsterdam. Ook de kiosk op het Munsterplein voor de kerk is een ontwerp van Cuypers.

Vanaf de Maas valt onmiddellijk de 84 meter hoge toren van de Sint-Joriskathedraal op. Deze kerk dateert uit de 15e eeuw. De toren werd een dag voor de bevrijding door de Duitsers opgeblazen, maar later weer opgebouwd. De Kathedraal kent een paar opmerkelijke glas in lood ramen van vernieuwende glazeniers als Joep Nicolas en Annemiek Punt.

Vroeger ging bijna heel Roermond op bedevaart naar de Kapel in ‘t Zand aan de zuidkant van de stad aan de Roer. De kapel dateert uit de 15e eeuw, maar is in de 19e eeuw grondig verbouwd. Pierre Cuypers is verantwoordelijk voor het interieur dat schittert door uitbundigheid.

Roermond kende ooit een Oostenrijkse tijd van 1715 – 1795. De oude stenen brug over de Roer, vlakbij de uitmonding in de Maas, draagt nog altijd de naam, de Oostenrijkse Keizerin Maria Theresia.

In de Tweede Wereldoorlog raakte Roermond zwaar beschadigd. De opbouw gebeurde niet altijd even zorgvuldig. Vanaf zo’n 20 jaar geleden moesten prestigeprojecten Roermond mee laten doen in de vaart der volkeren, hetgeen uitmondde in politieke scandalen en zelfs processen. De meerderheid van de “Remundjers” deerde dat niet. Ze waren blij dat Roermond zich op de kaart zette.

Gelukkig kent Roermond ook nog fraaie oude panden. Het mooiste plein is het Munsterplein, met centraal op dit plein het standbeeld van, hoe kan het anders, Pierre Cuypers.

Roermond leent zich om er een nacht te blijven

Hotel Roermond****

Nieuw hotel tegenover het station. Riante kamers. Het hotel heeft een fietsenstalling. Stationsplein 9, t:0475-316548 www.hotelroermond.nl

 

 

B&B de Roermondse Beleving

In het geboortehuis van Pierre Cuypers, niet ver van het station. Fietsen kunnen ‘s avonds en ‘s nachts binnen, overdag in de stationsfietsenstalling gestald worden. Hamstraat 20B 06-30300155 www.deroermondsebeleving.nl

B&B Check Mate

Sfeervol design met riante kamers. Aan de zuidkant van het centrum op slecht een paar minuten van het station. Fietsen kunnen binnen. Zwartbroekstraat 17, m: 06-47089365 checkmateroermond.nl

Camping Hatenboer

Net voorbij de brug over de Maas. Grote camping met ook een jachthaven. Hatenboer 15, t:0475-336727 www.hatenboerroermond.nl

Swalmen


Natuurkampeerterrein Raayerhof. Net ten noorden van Roermond op 5 km van de route. Open vanaf ca 8 maart – eind oktober. Leuk terrein met zeer aardige eigenaren. Raaystraat 10, vlakbij het gehucht Boukoul t:0475-502868 www.raayerhof.nl