Als men in Paesens-Moddergat vraagt waar Age de Jong woont, is er niemand die het antwoord schuldig blijft. Ik heb deze week samen met mijn vrouw Emma een bijzondere ontmoeting gehad met de kleinzoon van Age in het Lytshuis Zilver, een bed and breakfast dat meermaals is genomineerd tot beste van Nederland.

Kent u Age de Jong uit Paesens?

Elke ochtend precies rond koffietijd komt de kleinzoon naar het Lytshuis voor een bakkie leut. Wij zijn neergestreken in zowat het kleinste gehucht gelegen midden in het Werelderfgoed De Wadden. Oorspronkelijk zijn Paesens-Moddergat twee vissersdorpen, nu vormen ze samen één gemeenschap in de Friese gemeente Dongeradeel. Paesens en Moddergat samen tellen nog geen vijfhonderd inwoners samen en hebben een molen en een kerk!

Garnalen visser

In de bed and breakfast hangt een treffend citaat aan de muur: “Wel, is het nu mogelijk dat een doodgewone arbeider zich opwerkt tot een zelfstandige boer?” Het antwoord van Age zou voor veel ondernemers een feest van herkenning zijn. Wellicht had hij toen al een vooruitziende blik toen hij zelf zijn boerderij steen voor steen bouwde in 1910. “Nee”, antwoord Age Age de Jong. “Wie vroeger wat wilde, kon wat bereiken, maar nu heeft men een kruiwagen nodig. Der jildt gebod op gebod en dat is niks foar my. Jow my de alde tiid mar werom. Dat was gans better.”

We zijn een paar dagen eruit in het noordelijkste deel van Friesland, direct aan de Waddenzee en op fiets afstand is in deze kleine gemeenschap zelf een heus openluchtmuseum, beschermd dorpsgezicht van Moddergat, ’t Fiskershúske waar we herinneringen ophalen aan vervlogen tijden van weleer over de verdwenen kustvisserij en de visserscultuur. Het garnalenfabriekje is er niet meer en dient nu als vergaderaccommodatie. Terwijl we weer huiswaarts fietsen door uitgestrekte akkerlanden ruiken we de zilte zeelucht van de Waddenzee en waait er een stevige wind door onze haardos. Niemand minder dan onze patron Huub van der Meeren, eigenaar van Bed & Breakfast Lytshuis Zilver schotelt ons een heerlijk maaltijd voor. “Bij ons in de buurt weet je nooit zeker of de winkels en restaurants wel open zijn. Men kijkt naar buiten en als men niemand ziet fietsen of auto’s rijden sluit men de tent. Vandaar dat ik ook kok geworden ben”. Hij weet op bijzondere wijze al bij het eerste contact via telefoon en zelfs per e-mail het speciale verhaal van Age over te dragen en wij ervaren het als een extra stukje gezelligheid tijdens ons verblijf.

Ook wij bezoeken een van de Elf steden

Huub loopt weer naar de keuken en haalt voor ons een schaaltje cashewnoten, een lekker koud biertje en een glas wijn voor mijn vrouw Emma. We keuvelen wat aan de gezellige tafel in de ontvangstruimte en we praten honderduit met elkaar. “Als ik gasten krijg in het weekend maak ik altijd een belrondje of het eetcafé een dorp verder wel open is. Omdat we hier in het buitengebied te maken hebben met het feit dat veel bedrijven in het toerisme niet altijd open zijn, ben ik maar zelf voor mijn gasten gaan koken. De leefbaarheid in onze streek is van belang. Dat betekent dat iedereen van bakker tot café zijn verantwoordelijkheid neemt om altijd open te zijn. Wij als kleine ondernemers op het platteland maken met elkaar de beleving. Onze attractiewaarde is de enorme impact van het waddengebied en de natuur om ons heen.”

Uit zijn betoog kunnen we opmaken dat Huub trots is op zijn streek en er meer te beleven valt dan je zou verwachten in het uitgestrekte landschap van Noordoost Friesland. Op zijn aanraden brachten wij ook een bezoek aan Dokkum dat bekend als stempelpost van de roemruchte Elfstedentocht. Via de Koekenbakkersteeg kom je terecht op de Suupmarkt dat door haar monumentale gebouwen fotogeniek is en er prachtige plaatjes te schieten zijn. Na een dagje trappen door weer en wind staat Huub ons op te wachten met een van zijn heerlijk gerechten. Huub vertelt trots dat zijn bed and breakfast voor de tweede keer als Libelle arrangement is opgenomen en dit jaar ook in de Margriet zal staan. Er zijn vier kamers met zeventien bedden. Dat betekent dat het bordje “vol” al bij vier personen opgehangen kan worden maar ook wanneer er zeventien zijn! Overal staan verse tulpen in een vaas, zelfs op de slaapkamer. Welk hotel heeft verse bloemen op de kamer staan? De badkamer is een plaatje en zelfs aan wattenstaafjes is gedacht. Wie de website van Lytshuis Zilver bezoekt, heeft nogal wat wensen maar het is juist een marketingtool van Huub om voor verrassingen te zorgen. Wanneer hij je begeleidt naar de kamer (welk hotel of bungalowpark doet dat nou?) en even de tijd neemt om alles uit te leggen, komt Huub met een grote fles verse appelsap uit de hoge hoed en zet deze op het dressoir.

Eiland hoppen, met de fiets naar Ameland

Wanneer je dan zo dicht op het wad zit begint het wel een beetje te kriebelen voor een uitstapje naar Ameland. De auto’s die voorbij rijden gaan allemaal richting Holwerd voor de overtocht met de veerboot naar Ameland. Op aanraden van onze gastheer Huub nemen wij dit keer de auto en parkeren deze onderaan de dijk in Holwerd en besparen ons zo weer een paar euro’s parkeergeld. We wandelen naar de boot over de veerdam en genieten tijdens de overtocht van het ruime sop. Aangekomen op Ameland staan voor ons de huurfietsen klaar voor een toertocht over het eiland. Het wordt een rondje Ameland met onze eerste stop bij Hotel Nobel in het plaatsje Ballum. Middenin de kern van het authentieke dorpje Ballum, gelegen op het Waddeneiland Ameland, met haar eeuwenoude huisjes en de ambachtelijke straten die doen denken aan de tijden van weleer, is de gastvrijheid van Nobel meer dan 100 jaar een begrip. Al vier generaties staan de Nobels dag en nacht klaar voor gasten, gastvrijheid stroomt hen door het bloed. Dat blijkt wel uit het feit dat het landelijk bekend staat als het warme hart van Ameland en een culinair romantische hotel. Schuin tegenover het hotel zijn vorig jaar in de kerk een tweetal 6-persoons kerk suites gebouwd met sauna en jacuzzi. Een strandwandeling mocht natuurlijk niet ontbreken op ons programma, daarom fietste we richting de vuurtoren van Ameland. Heerlijk zo’n strandwandeling en dan na afloop een lekkere appelstrudel. Helaas hebben wij geen zeehonden kunnen spotten. Via de Langeduinen, Ballumerduinen en Zwanewaterduinen fietsen wij dwars over een schelpen pad naar het plaatsje NES, gelegen midden op het eiland. Hier vind je leuke terrasjes en vooral ‘s avond krijg je het gevoel door een dorpje van Anton Pieck te lopen. Jammer, maar dat zat er dit keer niet in en beslist dat we er nog eens een keertje op uit trekken naar Ameland. We namen de laatste boot en arriveerden voldaan maar moegestreden door onze fietstocht over het eiland bij onze Huub. En weer loopt hij naar de keuken en haalt voor ons een schaaltje cashewnoten, een lekker koud biertje en een glas wijn voor mijn vrouw Emma.