Het voelt inmiddels al veel langer geleden maar nog geen maand geleden had ik 2,5 week vrij. Dat ik weg wilde gaan, dat was het enige zekere aan deze vakantie. De bestemming was nog redelijk onbekend. Ik hoopte op Bali maar ik vloog via mijn bij de KLM werkende vadertje. Na het jarenlang afgezworen te hebben besloot ik toch maar weer een keer de poging te wagen om IPB (Indien Plaats Beschikbaar) te vliegen. Dit betekent dat je belachelijk goedkoop naar welke KLM bestemming dan ook kunt vliegen. Daar tegenover staat wel dat je alleen meekunt als er plek is en dus eigenlijk zero zekerheid hebt. Een tweede optie hadden we eigenlijk niet echt heel duidelijk voor ogen. Het moest en zou Bali worden! Met 20 stoelen overboekt en 16 andere IPB’ers op de lijst zag het er treurig uit.

Bali

Ondertussen zag ik mijzelf al helemaal uber relaxed op een surfstrandje zitten, door de rijstvelden struinen en Nasi Goreng eten. Met dit beeld in mijn hoofd checkten we toch maar onze koffers in en begaven we ons naar de absurd drukke gate waar de rij van IPB’ers en hun gevlekte nekken alsmaar langer werd. Wie niet waagt wie niet wint….

Surfspot Dreamland, Bali

Twee uur lang hebben we hier aan de KLM balie gehangen en elke beweging van de stewardessen in de gaten gehouden in de hoop dat het verlossende zinnetje, ‘jullie mogen mee’, zou komen.

Geduld is een schone zaak

Of het ons geslijm naar de stewardessen toe is geweest, de wanhopige blik in onze ogen of het feit dat ze ons spuugzat waren, dat zullen we nooit weten. Maar wat ik wel weet is dat wij mee konden op de vlucht naar Bali en de rest van de IPB’ers niet. Niet alleen konden we mee naar Indonesië, ook zaten we, zoals we het graag zien, Businessclass. Wie geduld heeft wordt beloond.. en zo is het maar net!

Business class ticket KLM

To be continued…….

Lees ook dit nieuws

KLM vliegt deze zomer rechtstreeks naar 167 bestemmingen