Een hoge stem komt uit het begin van de gang ‘wilt u een hartig of zoet ontbijt’. Zoet, wordt er zelfverzekerd op de vraag beantwoord. Er volgt wat gerommel en de vraag herhaalt zich.

Zoet

Weer zoet. Ik hoor de vrouw dichterbij komen en bereid mij alvast voor op de vraag. Ik heb eigenlijk trek in hartig, maar hoor ik zoet te nemen? Of toch hartig.. wat zou het verschil zijn? Een lange blonde vrouw komt met een vriendelijk gezicht naast mij staan:

Wat is uw bestemming?

Mijn bestemming.. denk ik semi-gestrest, deze vraag had ik niet verwacht. Op een zo nonchalant mogelijke manier zegt ik ‘Parijs’. Het schijnt te werken want het ontbijt patroon wordt hervat, waarop ik mentaal geoefend ‘hartig’ kan beantwoorden. Zodat de mensen hier in de eerste klas vooral niet denken dat ik nooit met de Thalys reis. Zodat ze vooral niet denken dat dit mijn 1e keer alleen naar Parijs is.